Subliminal mesajların ve yayın politikasının ardına sığınarak yancılık ve yayıncılık yapmak değil.

Öte yandan, zaman zaman siyasilerin gazetecilerin yayın çizgisi üzerine baskı girişimlerine de tanıklık ediyoruz.

Haber kaynağı siyasetçi olduğu zaman, gazetecinin en çok önem vermesi gereken ölçüt “temas ve mesafeyi dengede” tutmak olmalı.

İki tarar da çıkarlar söz konusu olduğu için birbirine sahte yakınlık göstermemeli.!

Kendisine saygısı olan bir insan bunu yapmaz, yapmamalı da zaten.!

Politikacıların “nefes alma” kaynağı medya olduğundan, gazetecilerin kendi görüşleri ve izledikleri politikaları hakkında yazmalarına ihtiyaç duymaları, bu fırsatı kaçırmak istememeleri son derece olağan ama bunu yaparken medya ile “boks maçına çıkarmışçasına” bir eda ile kavgaya tutuşmak, gazeteciye küsmek, gereksiz tartışma ve polemiklere girmek, hakaret etmek, elinde kaynak olmasına rağmen “senin elinde kaynak yok” gibi beyanlar kutuplaştırıcı, ortamı gerici ve siyasi sorumluluktan uzak davranışlara işaret eder.

Bu duruma güzel, güzel olduğu kadar da acı bir örnek vereceğiz şimdi..!

Hatırlayın 2018 seçimlerini..!

2018 Seçimleri’nde Muharrem İnce’nin İsmail Küçükkaya’ya whatsapp üzerinden gönderdiği “Adam kazandı” mesajını ekranlara kilitlenmiş olan tüm ülke izlemişti ve Cumhurbaşkanı adayı sorumluluk taşıdığı seçmenlerine hiçbir açıklama yapmadan kısa bir süre ortada görülmemişti.

Sonraki süreçte İsmail Küçükkaya’yı kast ederek, mesajını kamuoyuna açıkladığı için “dostumu iyi tanıyamamışım” açıklamasını yapmıştı.

Küçükkaya’nın mesajı okuması/okumaması hakkında birtakım şeyler söylendi o günlerde, kanımca tüm ülke nefesini tutmuş beklerken ve İnce mesaj atmışken Küçükkaya’nın mesajı okuması kaçınılmazdı, kamuoyuna yansıyanlara ve her iki tarafın açıklamasına göre de “off the record-kayıt dışı” bir uyarı da gelmemişti İnce’den.

İsmail Küçükkaya sonuna kadar haklıydı bu durumda.!

Ancak burada üzerinde durmak istediğim husus, gazetecinin mesajı kamuoyu ile paylaşıp paylaşmamasının doğruluğu/yanlışlığı değil, o da başka bir tartışma konusu şüphesiz. Bu vesileyle şu önemli ayrıntıyı da göz ardı etmeyelim. Gazeteci, bir haberin gerçek ya da algılanan bir çatışmaya yol açıp açmayacağını belirlemek için kendisine şu soruyu sormalı:

Gazetecinin, haber kaynağıyla (siyasetçi) özel olarak kurduğu ilişki herhangi etik dışı bir etkileşimin var olduğu görünümü yaratacak mı? Örneğin, gazetecinin siyasetçi ile arkadaşlık /dostluk ilişkisi olduğunu öğrendiğinde kamuoyu nasıl tepki verecek? Gazeteci ve/veya siyasetçi ile ilgili olarak kamuoyunda nasıl bir algı oluşacak?

Politikacıların bazıları bazı gazetecilere daha yakın durabilir, onları daha fazla “dost” gibi görebilir, diğerlerine daha temkinli davranabilirler. Aslında mesafe ve temas dengesi sırf gazetecinin değil siyasetçinin de gözetmesi gereken bir kural.

Bu bağlamda siyasetle uğraşan kişilerin kendilerine yönelik sert, ağır ve hatta incitici eleştirilere de katlanması gerekir, gereken zor soruları sormak, eleştirmek gazetecinin işi ve kamuya karşı olan sorumluluğu.

Gazeteci sürekli siyasetçinin hoşuna giden şeyleri yazıp söylemez, söylememeli de.

Biat eden, boyun büken, “gemisini yüzdüren kaptandır”, “taraf olmayan bertaraf olur”  türünden acizlik ve zavallılık kokan anlayışa kendisini teslim eden bir insanın toplumda ne saygınlığı vardır, ne de karşılığı.

Aynaya her baktığında kendi kendisini çizgi film karakteri He-Man gibi gören bir insanın aslına bakarsanız, düşman aramaya ihtiyacı da yoktur.

Bu her iki taraf için, hatta ve hatta insan olan herkes için böyledir, böyle olmalıdır da.

Yaşamda “denge esastır”. !