Mesleğimizi ifa ederken, olaylara ve insanlara “sıradanların” bakmadığı farklı ve geniş bir pencereden bakmamızın yerel düşünen ve yaşayan birilerine ağır geldiğinin farkındayız.
Kendilerini farklı, terbiye edici, yol gösterici, mükemmel, okur-yazar, zekâsına ulaşılamaz, deha, büyük mütefekkir, iyi siyasetçi, sorgulanamaz ıslah edici görenlerden daha iyi ve dürüst olunabileceğini gösterdiğimiz için ( hamd olsun Yüce Allah’ımıza) birilerini rahatsız ettiğimizin de farkındayız. 
Allah (cc) bize ömür verdiği sürece de bu yoldan dönmeye niyetimiz yok.
Biliyoruz…
Birilerine göre çetin ceviziz..
Taviz vermez, boyun bükmez, biat etmeyiz.!
Kendilerini bir halt zanneden boş tenekelere göre iflah olmaz mücadeleci biriyiz.!!!
Belki boyumuzdan büyük laflar da ediyoruz.
Hatta bazı insanlar ve konular hakkında yanılmış da olabiliriz.
Ama asla ve asla, bu güne kadar zikrimizle fikrimiz arasında ne bir farklılık yaşadık, ne inanmadığımız bir şeye inanıyormuş gibi yaptık, ne de çevremizdeki insanlara olmadığımız gibi görünmeye kalktık.
Biz her daim inançlarımız, değer yargılarımız ve kişiliğimiz anlamında dün ne isek ve nasıl yaşıyorsak bu gün de o olmaya ve öyle yaşamaya çalıştık.
İsteyerek, tasarlayarak, bilinçli ve sistematik bir şekilde asla ve asla yanlış yapmadık. Kusursuz hiç olmadık bunu çok iyi biliyoruz ama, yakınımızda yada uzağımızda yer alan  insanları da asla ve asla isteyerek ve tasarlayarak hüzne boğmadık.
Hem mesleki yaşantımızda, hem özel yaşantımızda, öyle zamanlar oldu ki çaresiz kaldık. Yaşamın sırtımıza yüklemiş olduğu sorumluluğun bir gereği olarak dertlerimizi kimselere anlatmadık yada anlatamadık. Bir çok şeyi gurur ve mantık çerçevesinde değerlendirerek içimize attık. Vermiş olduğumuz onurlu mücadelemizde çoğu kez yalnız kaldık ve bırakıldık. En yakınımızda yer aldığına inandığımız bir çok ismin vermiş olduğumuz onurlu mücadelemize kayıtsız kalışlarına ve şahsımıza karşı vermiş olduğu zararlara içimiz acıyarak tanık olurken, kırk kat uzağımızda yer alan bir çok dostumuzun onurlu mücadelemize karşı vermiş olduğu büyük desteğe şahit olduk.
Yaşamadan yazmak yerine, yaşayarak yazmanın yüreğimize servet değerinde yaşamsal  tecrübeler  kazandırdığına nail olduk. 
Mevlana’nın da söylemiş olduğu üzere, “bizi bilen bilir, bilmeyende kendisi bilir” özdeyişine sıkı sıkıya hakim olduk.
Ne zaman sahaya inmek istediysek o zaman indik. Sahaya indiğimiz anlarda da, tribünlere oynamaktan öteye gidemeyenleri layık oldukları yerlere, tribünlere geri göndermesini bildik.
Yine değişen pek bir şey yok.
Bölgemiz bir kez daha sosyal, kültürel, ekonomik ve özellikle siyasal anlamda  kısır çekişmelerin ışığında ömür tüketmeye başlamış durumda. 
Herkes doğru, herkes dürüst, herkes duru..
E, peki o zaman eğri kim !!
Bölgenin geleceği noktasında insiyatif alması gereken bazı kişi yada kuruluşlar, “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” moduna çoktan girmiş durumda. 
Yok öyle yağma !!
Sosyal sorumluluğumuz kimin omuzuna ne kadar yük yüklediyse, o kadarını taşımak zorundayız. Hiç kimse, sırtındaki yükü alıp da, bir başkasının sırtına yükleme kurnazlığına kaçmasın. 
Şark kurnazlığı eskisi gibi prim kazandırmıyor artık..
Aslına bakarsanız, “hepimiz her şeyin farkındayız”.